Incoterms (International Commercial Terms) zijn een internationale standaard over de rechten en plichten van de koper en verkoper bij internationaal transport van goederen. De Incoterms zijn ontwikkeld en gepubliceerd door de International Chamber of Commerce (ICC).
De meest recente versie is de Incoterms 2020, waarin 11 regels of leveringsvoorwaarden zijn gedefinieerd. Daarvan zijn er 4 gericht op enkel de zeevaart, de overige 7 zijn toepasbaar op alle vormen van transport.
In het contract tussen verkoper en koper wordt vastgelegd:
Ex Works – Af fabriek
Bij EXW heeft de koper maximale verplichtingen en de verkoper minimale verplichtingen.
De koper draagt alle kosten die zijn verbonden aan het vervoer naar de eindbestemming. Ook regelt hij alle douaneformaliteiten en draagt hij het risico van verlies of schade aan de goederen vanaf het moment dat hij de goederen in ontvangst neemt op de afgesproken plaats. Deze plaats, waar het risico overgaat van verkoper op koper, noemen we binnen Incoterms ook wel de ‘plaats van levering’ (bij EXW dus meestal het bedrijf van de verkoper). De koper is zelfs verantwoordelijk voor het laden van de goederen in het voertuig. Omdat een vervoerder op basis van internationale vervoersverdragen beperkt aansprakelijk is, is het voor de koper verstandig een goederentransportverzekering af te sluiten.
Het advies is om, zeker bij zakendoen met leveranciers of klanten buiten de EU, minimaal de Incoterm FCA af te spreken in plaats van EXW.
Free Carrier – Vrachtvrij tot vervoerder
De verkoper betaalt voor vervoer naar het genoemde punt van levering en het risico gaat over wanneer de goederen worden overgedragen aan de eerste vervoerder.
Een verkoper hoeft zijn goederen alleen maar op een afgesproken plaats – vaak zijn bedrijfspand of een externe locatie zoals een groupageloods of een terminal in de zeehaven van vertrek – over te dragen aan (de vervoerder van) de koper. Vanaf dat moment draagt de koper alle aan het vervoer gerelateerde kosten, en het risico van verlies of schade aan de goederen.
Ligt de bestemming van de goederen buiten de Europese Unie (EU)? Naast het verzorgen van de uitvoeraangifte bij de douane is de verkoper ook verantwoordelijk voor het regelen van een uitvoervergunning of van andere uitvoerdocumenten, mocht dat nodig zijn. Voor de invoer in het bestemmingsland regelt de koper de douaneformaliteiten en de betaling van eventuele invoerbelastingen. Ook vraagt de koper, indien nodig, lokale invoerdocumenten aan (bijvoorbeeld een invoervergunning).
Free Alongside Ship – Vrij langszij schip
FAS is enkel toe te passen op transporten over water (zee en binnenwateren).
De verkoper levert zodra hij de goederen in de afgesproken verschepingshaven, naast het door de koper genoemde schip, neerzet. In de praktijk betekent dit dat de verkoper de goederen aflevert op de kade, of op een binnenvaartschip gelegen naast het vertrekkende schip. Vanaf dat moment draagt de koper de kosten gerelateerd aan het vervoer en het risico van verlies of schade aan de goederen tijdens het vervoer. De koper is dus ook verantwoordelijk voor het laden van het vertrekkende schip vanaf de kade of vanaf het binnenschip. Benoem in de koopovereenkomst dan ook de exacte laadplaats, omdat daar het risico overgaat.
FAS is vooral geschikt voor het vervoer van bulkgoed (zoals graan) of stukgoed (product dat je niet op elkaar stapelt in een container zoals een auto). Bij dit soort goederen is het makkelijker na te gaan in welke staat de goederen zich bevinden op het moment dat de verkoper ze heeft neergezet op de kade (of op een binnenschip).
De verkoper moet, als de bestemming van de goederen buiten de Europese Unie (EU) ligt, de uitvoeraangifte bij de douane regelen. Verder is hij verantwoordelijk voor het regelen van een uitvoervergunning of van andere uitvoerdocumenten, mocht dat nodig zijn. Voor de invoer in het bestemmingsland regelt de koper de douaneformaliteiten en de betaling van eventuele invoerbelastingen. Ook vraagt de koper, indien nodig, lokale invoerdocumenten aan (bijvoorbeeld een invoervergunning).
Free on Board – Vrij aan boord
FOB is enkel toe te passen op transporten over water (zee en binnenwateren).
De verkoper moet de goederen aan boord van het door de koper aangewezen schip laden. De verkoper draagt het risico van verlies of schade aan de goederen en alle kosten, tot het moment dat hij de goederen aflevert aan boord van het door de koper genoemde schip in de afgesproken verschepingshaven. Vanaf het moment dat de goederen de reling zijn gepasseerd draagt de koper de kosten en het transportrisico.
FOB is vooral geschikt voor het vervoer van bulkgoed (zoals graan) of stukgoed (product dat je niet op elkaar stapelt in een container zoals een auto). Bij dit soort goederen is het makkelijker na te gaan in welke staat de goederen zich bevinden op het moment dat de verkoper ze aan boord van het schip heeft geplaatst. Bij goederen die zich in een container bevinden gaat dit niet omdat de container al op een eerder moment is geladen en afgesloten.
De verkoper moet, als de bestemming van de goederen buiten de Europese Unie (EU) ligt, de uitvoeraangifte bij de douane regelen. Verder is hij verantwoordelijk voor het regelen van een uitvoervergunning of van andere uitvoerdocumenten, mocht dat nodig zijn. Voor de invoer in het bestemmingsland regelt de koper de douaneformaliteiten en de betaling van eventuele invoerbelastingen. Ook vraagt de koper, indien nodig, lokale invoerdocumenten aan (bijvoorbeeld een invoervergunning).
Cost and Freight – Kostprijs en vracht
CFR is enkel toe te passen op transporten over water (zee en binnenwateren).
De verkoper draagt het risico van verlies of schade aan de goederen tot het moment dat hij de goederen aflevert aan boord van het schip in de afgesproken verschepingshaven (zodra de goederen de reling zijn gepasseerd). De verkoper regelt en betaalt het vervoer en daaraan gerelateerde kosten tot de afgesproken haven van bestemming.
Verzekering voor de goederen is NIET inbegrepen. Ook het onderscheid tussen de bestemmingshaven en de verschepingshaven is bij CFR belangrijk. Terminal Handling Charges (THC) zijn kosten die worden aangerekend door de terminaloperator. Deze kosten kunnen al dan niet worden opgenomen door de vervoerder in hun vrachttarieven – de koper zou moeten informeren of de CFR-prijs THC omvat, om verrassingen te voorkomen.
CFR is vooral geschikt voor het vervoer van bulkgoed (zoals graan) of stukgoed (product dat je niet op elkaar stapelt in een container zoals een auto). Bij dit soort goederen is het makkelijker na te gaan in welke staat de goederen zich bevinden op het moment dat de verkoper ze heeft neergezet aan boord van het schip. Bij goederen die zich in een container bevinden gaat dat niet omdat de container al op een eerder moment is geladen en afgesloten.
Cost, Insurance and Freight – Kostprijs, verzekering en vracht
CIF is enkel toe te passen op transporten over water (zee en binnenwateren). Inhoudelijk komt deze Incoterm vrijwel geheel overeen met CFR, alleen moet de verkoper hierbij de verzekering afsluiten en betalen.
De verkoper draagt het risico van verlies of schade aan de goederen tot het moment dat hij de goederen aflevert aan boord van het schip in de afgesproken verschepingshaven (zodra de goederen de reling zijn gepasseerd). De verkoper regelt en betaalt het vervoer en daaraan gerelateerde kosten tot de afgesproken haven van bestemming.
Als extra verplichting geldt dat de verkoper een transportverzekering moet afsluiten met een minimale dekking die overeenkomt met de Institute Cargo Clauses. Deze bieden een dekking voor brand, explosie, stranden, zinken, kapseizen, aanvaring, het lossen van de lading in een noodhaven, averij grosse opoffering en overboord werpen. De verkoper en de koper zijn wel vrij om met wederzijds goedvinden een hogere dekkingsgraad af te spreken.
Het onderscheid tussen de bestemmingshaven en de verschepingshaven is bij CIF belangrijk. Terminal Handling Charges (THC) zijn kosten die worden aangerekend door de terminaloperator. Deze kosten kunnen al dan niet worden opgenomen door de vervoerder in hun vrachttarieven – de koper zou moeten informeren of de CIF-prijs THC omvat, om verrassingen te voorkomen.
CIF wordt in de praktijk zeer veel toegepast, omdat de kosten en de risico’s zeer goed verdeeld worden over de verschillende partijen.
Carriage Paid To – Vrachtvrij tot
CPT komt vooral voor bij het vervoer van goederen in containers en betekent dat het risico van verlies of schade aan de goederen overgaat op de koper zodra de verkoper de goederen in zijn bedrijfspand of op een andere afgesproken laadplaats overhandigt aan zijn vervoerder. De verkoper regelt en betaalt het vervoer en daaraan gerelateerde kosten tot de afgesproken plaats van bestemming. Risico’s worden overgedragen aan de koper bij het overhandigen van goederen aan de eerste vervoerder. CPT is de tegenhanger van CFR.
Terminal Handling Charges (THC) zijn kosten die worden aangerekend door de terminaloperator. Deze kosten kunnen al dan niet worden opgenomen door de vervoerder in hun vrachttarieven – de koper zou moeten informeren of de CPT-prijs THC omvat, om verrassingen te voorkomen.
De voorwaarde CPT verplicht de verkoper tot uitklaring van de goederen.
In Nederland wordt de term ENF (Effectief Netto Franco) ook voor CPT gebruikt.
Carriage and Insurance Paid To – Vrachtvrij inclusief verzekering tot
Inhoudelijk komt deze Incoterm sterk overeen met CPT, alleen moet de verkoper hierbij de verzekering afsluiten en betalen. Het risico van verlies of schade aan de goederen gaat over van de verkoper op de koper zodra de verkoper de goederen in zijn bedrijfspand of op een andere afgesproken laadplaats overhandigt aan zijn vervoerder. De verkoper regelt en betaalt het vervoer en daaraan gerelateerde kosten tot de afgesproken plaats van bestemming. De verkoper sluit een verzekeringscontract af ten behoeve van de koper vanaf het punt van levering tot tenminste het punt van bestemming. Deze verzekering dient te voldoen aan de uitgebreide dekking Institute Cargo Clauses (A).
De verkoper is verplicht de klant te informeren dat de goederen onderweg zijn.
De term CIP verplicht de verkoper tot uitklaring van de goederen.
Delivered At Place– Geleverd ter Bestemming
DAP brengt veel verplichtingen mee voor de verkoper. De verkoper regelt en betaalt het vervoer tot de afgesproken plaats van bestemming. Hij draagt ook het risico van verlies of schade aan de goederen tot het moment dat hij de goederen, nog niet gelost, overdraagt aan de koper op deze afgesproken plaats van bestemming (ofwel plaats van levering). Aan de leveringsconditie moet dan ook altijd worden toegevoegd waar de overdracht van de goederen plaatsvindt. Bij DAP is dit aangegeven met: … named place (…overeengekomen plaats).
De verkoper moet tevens alle douaneformaliteiten verzorgen die voortvloeien uit de uitvoer. Voor zijn rekening zijn ook de daaraan verbonden kosten, rechten en heffingen. Voor rekening en risico van de koper zijn alle douaneformaliteiten en de daaraan verbonden kosten, rechten en heffingen die voortvloeien uit invoer in het land van bestemming.
De verkoper moet, als de bestemming van de goederen buiten de Europese Unie (EU) ligt, de uitvoeraangifte bij de douane regelen. Verder is hij verantwoordelijk voor het regelen van een uitvoervergunning of van andere uitvoerdocumenten, als dit nodig is. Voor de invoer in het bestemmingsland regelt de koper de douaneformaliteiten en de betaling van eventuele invoerbelastingen. Ook vraagt de koper, indien nodig, lokale invoerdocumenten aan (bijvoorbeeld een invoervergunning).
Delivered at Place Unloaded – Geleverd ter Bestemming en Gelost
De Incoterm DPU brengt veel verplichtingen mee voor de verkoper. De verkoper regelt en betaalt het vervoer tot de afgesproken plaats van bestemming. Hij draagt ook het risico van verlies of schade aan de goederen tot het moment dat hij de goederen, gelost, overdraagt aan de koper op deze afgesproken plaats van bestemming (ofwel plaats van levering). DPU is feitelijk hetzelfde als DAP inclusief lossen.
Bij DPU zijn er verschillende mogelijkheden als het gaat om de afgesproken plaats van bestemming. Dit kan bijvoorbeeld het bedrijf van de koper zijn in het bestemmingsland, een terminal in het bestemmingsland of een andere locatie in het bestemmingsland.
Beschrijf bij DPU het punt binnen de afgesproken plaats van bestemming zo duidelijk mogelijk. Omdat dit de plaats is waar het risico van verlies of schade aan de goederen, na het lossen van de goederen, overgaat van verkoper op koper (plaats van levering). Ook moet het een plaats zijn waar het lossen van het vervoermiddel door de verkoper mogelijk is. Is lossen niet mogelijk, dan is het advies aan de verkoper om DAP af te spreken.
De verkoper moet, als de bestemming van de goederen buiten de Europese Unie (EU) ligt, de uitvoeraangifte bij de douane regelen. Verder is hij verantwoordelijk voor het regelen van een uitvoervergunning of andere uitvoerdocumenten, als dit nodig is. Voor de invoer in het bestemmingsland regelt de koper de douaneformaliteiten en de betaling van eventuele invoerbelastingen. Ook vraagt de koper, indien nodig, lokale invoerdocumenten aan (bijvoorbeeld een invoervergunning).
Delivered Duty Paid – Geleverd Rechten Betaald
Bij DDP heeft de verkoper maximale verplichtingen en de koper minimale verplichtingen.
De verkoper regelt en betaalt het vervoer tot de afgesproken plaats van bestemming. Hij is verantwoordelijk voor de inklaring en betaalt de eventuele invoerheffingen in het bestemmingsland, zoals invoerrechten en/of invoer-btw. Verder draagt hij het risico van verlies of schade aan de goederen tot het moment dat hij de goederen, nog niet gelost, overdraagt aan de koper op de afgesproken plaats van bestemming (ofwel plaats van levering).
Beschrijf bij DDP het punt binnen de afgesproken plaats van bestemming zo duidelijk mogelijk. Omdat dit de plaats is waar het risico van verlies of schade aan de goederen overgaat van verkoper op koper (plaats van levering).
De koper draagt de kosten van het lossen op de afgesproken plaats van bestemming, tenzij de vervoerovereenkomst tussen verkoper en vervoerder aangeeft dat deze kosten voor rekening van de verkoper komen. De koper draagt ook het risico van verlies of schade aan de goederen vanaf het moment dat de goederen, niet uitgeladen, aankomen op de afgesproken plaats van bestemming.
DDP gaat verder dan DAP. Wie naar een land buiten de EU exporteert is, behalve voor het regelen van de uitvoeraangifte bij de douane en het regelen van eventuele uitvoerdocumenten, ook verantwoordelijk voor de inklaring bij de douane in het land van bestemming. Hieronder vallen de kosten verbonden aan de inklaring, inclusief de eventueel verschuldigde invoerbelastingen zoals invoerrechten, invoer-btw of andere lokale invoerheffingen.
DDP wordt in het Nederlands ook aangeduid met Franco Huis.
Bronnen: Evofenedex en Kamer van Koophandel
Voor meer informatie kunt u vrijblijvend contact met ons opnemen.
Privacy verklaring – Algemene voorwaarden – Realisatie: Dlogic